مدینه بود غـرق شـادیِ مـیـلاد پیغـمـبر            تولد یافت در آن یک پیـمـبرزادۀ دیگـر
قرین شد روز میلاد رسول الله با صادق            یکی بنیانگذار و دیگری بر دینش، احیاگر

بپا جشنی شده در بیت مولا حضرت باقر            به شادی او گرفته تازه مولود خودش در بر
امام پنجمین بوسید روی جانـشـیـنش را            و بر روی پدر کرده تبسم حضرت جعفر
بیامد صادق آل رسـول و عـالـم دیـنـش            که باشد در زمانش بهر دین مصطفی زیور
بیامد آنکه شیعه مفـتخر بر نام او گردد            رییس مذهب شیعه، امامت را ششم گوهر
بدستش تـربیت یابد شـاگـردان بی‌مانـند            شود شـیخ الائـمه بین اولاد بـنی حـیـدر
بگو صد مرحبا بر او به روز خوب میلادش            که شادی مضاعف دارد اینجا حضرت کوثر
روانه مرغ دل را سوی قبر بی‌چراغش کن            چراغ دل بیفروزان، ببر هم عود وهم عنبر
بخواه از جد او نابودی وهّابی و تکـفـیر            اگر افتاد چشمت بر نمای گـنبد اخـضر